Wyniki konkursu poetyckiego "Siła miłości"

Z radością pragniemy ogłosić wyniki naszego konkursu, który stanowił hołd dla potężnej siły, jaką jest miłość. W ciągu ostatnich tygodni otrzymaliśmy wiele wspaniałych wierszy, które poruszały serca i inspirująco oddawały różnorodne aspekty tego niezwykłego uczucia w realizacji związku małżeńskiego. Dzięki waszemu zaangażowaniu i talentowi, mieliśmy okazję zgłębić bogactwo emocji i doświadczeń, jakie niesie za sobą miłość.

Szanowni Uczestnicy Konkursu "Siła Miłości",

Teraz, z dumną pragniemy przedstawić zwycięzców tego niezwykłego konkursu. Ich prace wyróżniły się nie tylko pięknem formy, ale także głębią przekazu, który dotknął naszych serc. Bez wątpienia, zostaliśmy obdarzoni niezwykłym talentem i wrażliwością, co świadczy o sile, jaką ma miłość w naszym życiu.

Zachęcamy was do zapoznania się z wynikami i cieszenia się z piękna, które zostało stworzone przez wasze twórcze dłonie. Dziękujemy za udział w tym konkursie i za podzielenie się z nami waszymi myślami i uczuciami poprzez sztukę poezji.

Dziękujemy wszystkim uczestnikom za ich wkład i za sprawienie, że ten konkurs stał się wyjątkowym wydarzeniem pełnym inspiracji i refleksji.

A oto zwycięzcy, którzy zostali ocenieni przez 3 osobowe jury, pod kątem zgodności z regulaminem, tematyką i ogólnych wrażeń artystycznych. Nagrodą za 1 i 2 miejsce jest voucher na pobyt w niezywkle urokliwym sercu doliny Warty w Hotelu Wartosław, a zwycięzca 3 miejsca otrzyma voucher na pobyt w równie niezwykłym miejscu w Rancho Colorado w Trzcielu.

Wszystkim zwycięzcom serdecznie gratulujemy.

A oto zwycięzcy:

1 miejsce zajęła Pani Aneta Dorobek za wiersz "Miłość wędrowców"

Miłość Wędrowców

Ponad kopułą gwiazd, gdzie noc z dniem się zlewa,
w sercach naszych tajemnica – jak stara legenda,
o dwojgu, co światy łączą w jedno, bez końca,
miłości co daje siłę, co istnienie napędza.
Gdy rumianek z kawą w gwarze kuchni ględzi,
W milczeniu wzroku, który czyni spotkanie,
W dłoniach Twoich codzienność staje się sztuką,
w mym wyjściu do pracy radosne czekanie.
Gdy rewersem dnia, drzew owoce śpią obok,
I spowalnia świat, a jedność przyspiesza,
Twoja dłoń w mojej, jak bez słów obietnica,
Korzenie łącząc znów samotność rozdziera.
I choć świt w chaosu świat nas popycha,
pomiędzy zabawki, rachunki i bezsens istnienia,
w cień tego drzewa co miłości rozpościera ramiona,
prowadzi nas droga małżeństwa wytchnienia.

2 miejsce zajęła Pani Anna Hołówko za wiersz "My"

"My”
Nieśmiałe spojrzenie, głębsze westchnienie,
Myśli rozbiegane, serce rozedrgane…
Ująłeś mą dłoń i na swojej położyłeś,
Pocałunek niewinny na mych ustach złożyłeś.
Stworzona do człowieczeństwa,
Twą miłością powołana do małżeństwa.
Przed Bogiem śluby wierności złożyliśmy,
Dozgonne uczucie sobie obiecaliśmy.
Za rękę mnie znów trzymałeś,
Gdy nasze dzieci na tym świecie witałeś.
Owoc naszej miłości, dowód naszej małżeńskiej bliskości
I Bożej Stwórczej Wielkości.

Odtąd nasze „my” na więcej było dzielone,
Nasze „my” przez zwykłe życie nieco przyćmione.
Teraz ta droga ku sobie coraz dłuższa była,
Wiele ta nasza miłość się teraz uczyła.
Życie za nas scenariusze pisze,
Raz słodycz szczęścia, raz gorzkie bicze.
Często ma ręka Twojej szukała,
Czasem sama przed Twoją się skrywała.
Nieśmiałe niegdyś, dziś z wyrzutem spojrzenia,
Dawne głębsze westchnienia,
Dziś ciche łkanie w poczuciu osamotnienia.
O miłości nasza, gdzie się zgubiłaś po życiowej drodze?
O Miłości Nasza, ratuj i krzycz ku przestrodze.

Wtulam się w jedyne ramiona, które tulić mnie mogą,
Patrzę w oczy, w które tylko tak patrzeć umiem.
Słyszę bicie serca, które tylko dla mnie biło,
I naszą miłość nie tylko ocaliło, ale i wzmocniło.
Nasze „my” na dwa osobne „ja” rozbite
Na nowo miłością mocno zszyte.
Czy to nasza miłość, czy Miłość z Nieba
Uświadomiła, co nierozerwalne i o co dbać trzeba?
Znów razem życiową drogą idziemy pod rękę,
Ku szczęściu czasami, czasami przez wspólną mękę.
Ważne, że razem i miłością silni,
Życiowo mądrzy, choć czasem omylni.
Dzielimy dnie i noce, dzielimy radości i smutki,
Aż dojdziemy szybko do wniosku,
Co ten nasz wspólny czas jest tak krótki?
Tyle jeszcze spojrzeń chcę Ci ofiarować,
Tyle westchnień móc kontemplować.
Znów mieć myśli rozbiegane
i serce na Twój widok rozedrgane.
Ile nam czasu wspólnego zostało?
Przecież tyle miłości się nam uzbierało,
Że jeszcze wiele lat w stanie małżeństwa
Możemy dzielić, by zdać egzamin z człowieczeństwa.
Gdy będę kiedyś z tego Świata odchodzić,
Trzymaj mnie za rękę, bym spokojnie mogła w progi Nieba wkroczyć.
A jeśli Ty bilet wcześniejszy w tę drogę dostaniesz,
Mój Kochany tulić do serca Cię będę trzymając w mej ręce Twą rękę
Aż do Nieba przyjęty zostaniesz.
Ktoś nas kiedyś na naszych życiowych drogach postawił,
Ktoś naszą wspólną historię nam do przeżycia sprawił,
Ktoś nam tajemnicę o Drugim wyjawił.

3 miejsce zajął Pan Olgierd Nawrocki za wiersz "Ile trzeba się nachodzić"

"Ile trzeba się nachodzić"

Ile trzeba się nachodzić
Ile czasu inwestować
I nauczyć się uwodzić
Życie swe przewartościować
Ale warto, bo nagroda
To błogostan narzeczeństwa
A stąd już prościutka droga
Do zawarcia wnet małżeństwa
Młode pary przysięgają
Miłość, wierność i uczciwość
Dobrze jednak gdy też mają
Wiarę, mądrość i cierpliwość
Bo o sile ich miłości
Cóż zaświadczy wiarygodniej
Od żelaznej wytrwałości
Dzisiaj coraz rzadziej modnej...
Ważne, by co ślubowali
Wypełniali wciąż, codziennie
Zawsze ramię w ramie stali
Choć wiadomo – bywa zmiennie

Czasem żar jak z wydm Afryki
Oraz miłość wykrzyczana
Potem znowu chłód Arktyki
Lub pobita porcelana
Cóż więc jest małżeństwa sensem?
Aby zawsze być we dwoje
Ciałem, duszą oraz sercem
Bo „gdzie skarb – tam serce twoje